Bazı konuların masaya yatırılması gerekiyor. Sustum bekledim belki düzelir dedim ama hiç bir şeyin düzeldiği ettiği yok. Beni tanıyan Silivrililer bilirler. Sabır taşım çatlamadan kimseye ses çıkarmam. İlçemizin ilk gazetecisi olan babam merhum İsmail Güçlü'nün yıllarca başkanlığını yaptığı Silivri Turizm Tanıma ve Kültür Derneği'nde alehime ve babama yapılan bazı yanlışları sizlerle paylaşmak istiyorum.
Sizi yıllar öncesine götüreceğim. Bugün hepinizin bildiği Murat Çeşme Piknik Alanı daha önceki yıllarda fuhuş ve madde bağımlıların gezdiği başı boş bir yerdi. Babam İsmail Güçlü, bu alanı dernek adına Kara Yolları'ndan izin alarak koruma altına aldı. Başı boş insanları da bölgeden uzaklaştırdı. Etrafını tel örgülerle ördü, çeşme yaptırdı. Yaşıtlarım dahil olmak üzere bir çok insan bu alandan en iyi şekilde faydalandı. Daha düne kadar zaten başka piknik alanı da yoktu. İlçe için bir ilk olmuş oldu.
Tabi derneğin bu hareketi ilçemiz belediyesinin de dikkatini çekti. Dönemin Belediye Başkanı Selami Değirmenci, bu alanı almak için Kara Yollarından izin istedi. Onay çıkmayınca, mahkeme sürecine geçildi. Yıllarca bu süreç devam etti.
Değirmenci'nin ardından belediye yönetimi el değiştirdi. Hüseyin Turan belediye başkanı oldu. Ayrıca kendisi bu derneğin üyelerindendir. Tam bitti bu konu kapanır derken oda Murat Ceşme'yi almak için kolları sıvadı. Mahkeme süreci yine devam etti.
Yıllarca belediye ve dernek arasında sürekli bir dava konusu oldu Murat Çeşme... Babamın bu konuda bana ve dernek üyelerine söylediği sözü hiç unutmuyorum. 'Ben yokken neredeydiler?' demişti. Haklıda... Bir yer çöp halindeyken kötüydü de, birisi akıl edip kamuoyunun kullanımına açınca mı değerlendi?
Hüseyin Turan'ın başkanlık süreci de bitti. Oda istediğini alamadı. Ardından belediye tekrar CHP yönetimine geçti. Özcan Işıklar görevi Turan'dan devir aldı. Bu sefer farklı bir isim bu sefer farklı bir sima derken oda Murat Çeşme Piknik Alanı Savaşlarına katıldı.
Yılmadı, bırakmadı yıllarca mahkemeden mahkemeye koştu Güçlü... En sonunda hakim babam vefat etmeden bir kaç ay önce karar verdi. Kara Yollarının da onayıyla Murat Çeşme Piknik Alanı tamamen derneğin kullanımına bırakıldı. Yıllar süren savaş sonunda bitti. Dernek rahat bir nefes aldı. Ancak babam vefat etti.
Derneğin başına da 2. Başkan olan babamın sevgili dostu; Nevzat Yüksel geçti. Ama hiç bir şeyin eskisinden daha kötü olacağından haberdar dahi değildim. Murat Ceşme Piknik Alanından başı boş bırakıldığına dair sürekli şikayet geliyordu. 'Her yer çöp içinde kimse buraya bakmıyor mu?' şeklinde... Nevzat abimizle bu konuyu konuştuğumuzda da 'İlgileneceğim tamam' diyordu. Ama aynı tas aynı hamam.
Bende 18 yaşında babamın vesilesiyle üye olduğum derneğe, 21 yaşında başkan olma kararı aldım. Üyelerle konuştum. Destek sözü aldım. Tam yola koyulmuşken Nevzat bey yoluma çıktı. 'Senin bir şey yapmana gerek yok aslanım. Kongre geliyor sende yönetimdesin yine biz bize olacağız' dedi. Bende babamın ona olan dostluğuna ve yönetimde dahi olsam her şeyi düzelteceğime inanarak 'Tamam' dedim.
Kongre tarihinden haberdar edilmeden şuan ki dernek başkanı Ahmet Refik Bek beni telefonla aradı. 'Gel kongre var. Babanın derneğine sahip çık' dedi. 'Allah Allah ne oluyor!' dedim. Dernek binasına gittim. Tanımadığım bir sürü insanın toplandığını gördüm. Tek liste olarak seçim yapılmış ve Ahmet Refik Bek derneğin yeni başkanı olarak konuşma yapıyordu. Şok oldum. Tamam Ahmet Refik Bek dernek üyesiydi ancak, ben Nevzat beyin başkan olacağını düşünüyordum. Hemen yönetim listesine baktım. Benim adım geçiyor mu diye... Yedeklerde dahi yoktum. 'Yuh behh' dedim. Bir insan ancak bu kadar yalancı olabilirdi. İyi oyuna geldim. İşin tuhaf tarafı dernek üyesi olmayan kişilerin, direk yönetimine alınması da ayrı bir konu...
Bu anları yaşadığımda ise dediğim tek kelime şu oldu; “ Olsun. Ahmet Refik Bek’in piknik alanı var. O bu dernek işlerini biliyor. Babamda severdi kendisini devam' dedim.
Aradan yıllar, aylar geçti. Bugün, Murat Çeşme yine çer, çöp ile anılıyor. Yazık ettiler bütün emeklere... Bir vefa göstermek desen oda yok. Yıllarca bu dernek uğruna mücadele eden bir insanı arada birde olsa anmak ve resmini derneğin duvarına asmak hiçte zor değil... Baba dostları dediğim kişilerin hatırsız olmaları beni derinden üzüyor.
Şu unutulmamalıdır ki, bugün Murat Çeşme Piknik alanı varsa İsmail Güçlü sayesinde vardır. Yapılan bu mücadele asla unutulmayacaktır. Orası bugün çer çöp içerisinde bir yer olarak anılıyorsa bu mevcut yönetimin ayıbıdır.
Geçmiş, hiç bir zaman unutulmaz...
YORUMLAR